Co Wam się podobało, a co nie?

Alice

Ja osobiście się nie wypowiem, bo nie czytałam (wstrzymuje się do orginalnego tłumaczenia) Very Happy

Ale Wy piszcie co Wam się podobało, a co wręcz przeciwnie.

-

Q.

Też chcę sie trzymać. Smile

Ale przeczytałam za to o ich nocy poślubnej... Pięknie Smile

Choć Edward był trochę odpychający później...

Bella

Chciałam poczekać do polskiej premier, ale cóż..przeczytałam kilka pierwszych rodziałów...
Zgadzam sie z Q Edward nie był zbyt miły... Sad

Ale dopiero wkurzył mnie Jacob !! Wrr nie lubię go...!!

alice_cullen

Ja już pare rozdziałów przeczytałam, bo mam na kompie. Jacob-debil.! Przepraszam za słówko, ale stwierdzam fakt. Ach czemu Edward Go nie rozszarpał na strzępy.?.?.? Ale cudne jest to, że oni trzy razy ten-teges. Hahaha.! Ale wkurzyła mnie reakcja Edwarda na to, że Bella jest w ciąży. T-T Chciał się pozbyć tego dziecka, ale o ile dobrze mi wiadomo to tak się nie stało. ^^

Bella

Nom..masz racje nie pozbyli się dziecka oto kawałek ich rozmowy:

- Ile dni minęło od ślubu? – wyszeptałam.
- Siedemnaście – odpowiedział machinalnie – Co jest, Bello?
Liczyłam jeszcze raz. Podniosłam palec, nakazując mu czekać, wyliczając. Myliłam się wcześniej, jeżeli
chodzi o dni. Jesteśmy tu dłużej, niż myślałam. Zaczęłam jeszcze raz.
- Bello! – wyszeptał ponaglająco – Tracę tu rozum.
Próbowałam przełknąć. Nie dałam rady. Sięgnęłam więc do walizki i nerwowo w niej grzebałam, aż
ponownie znalazłam małe niebieskie pudełko tamponów. Podniosłam je w ciszy.
Wpatrywał się we mnie zmieszany. – Co? Próbujesz pominąć tę chorobę jako Zespół Napięcia
Przedmiesiączkowego?
- Nie – starałam się powstrzymać łzy – Nie, Edward. Próbuję powiedzieć ci, że okres spóźnia mi się pięć
dni.
Wyraz jego twarzy nie zmienił się. Jakbym nigdy się nie odezwała.
- Myślę, że wcale się nie zatrułam – dodałam.
Nie zareagował. Zamienił się w rzeźbę.
- Sny – mamrotałam do siebie matowym głosem – Długie spanie. Płacz. Całe to jedzenie. Oh. Oh. Oh.
Spojrzenie Edward było szkliste, jakby już mnie nie widział.
Odruchowo, prawie nieumyślnie, moja ręka opadła na brzuch.
- Oh – zapiszczałam ponownie.
Zerwałam się na nogi, wymykając się nieruchomym dłoniom Edwarda. Nie przebrałam się jeszcze z
małych jedwabnych szortów i koszulki, które noszę do spania. Szarpnęłam niebieską tkaninę i
wpatrywałam się w mój brzuch.
- Niemożliwe – wyszeptałam.
Nie miałam żadnego doświadczenia, jeżeli chodzi o ciążę, dzieci, ani żadną część tego świata, ale nie
byłam głupia. Widziałam wystarczająco filmów i seriali telewizyjnych, by wiedzieć, że nie tak to działa.
Spóźniał się tylko 5 dni. Gdybym była w ciąży, moje ciało nawet by nie zarejestrowało tego faktu. Nie
miałabym porannych mdłości. Nie zmieniłabym przyzwyczajeń związanych z jedzeniem ani ze snem.
I na pewno nie miałabym małej, ale zauważalnej wypukłości widocznej między biodrami.
Odwróciłam tułów do tyłu i do przodu, badając je z każdej strony, jakby miało po prostu zniknąć pod
odpowiednim kątem. Przejechałam palcami po subtelnym wybrzuszeniu, zszokowana jak kamiennie
twardy jest pod moją skórą.
- Niemożliwe – powiedziałam znowu, ponieważ, wybrzuszenie czy nie wybrzuszenie, okres czy nie okres
(a zdecydowanie nie było okresu, chociaż w życiu nie spóźniał mi się choćby dzień), nie było możliwości,
abym była w ciąży. Jedyną osobą, z jaką w życiu uprawiałam seks jest wampir, na miłość boską.
Wampir, który ciągle znajdował się zmrożony na podłodze, nie dając żadnych oznak życia.
Więc musi być inne wyjaśnienie. Coś było nie w porządku ze mną. Jakaś dziwna południowoamerykańska
choroba dająca wszystkie oznaki ciąży, tylko przyspieszone…
- Bello?
Odwróciłam się, zaniepokojona dziwną nutą w jego głosie. Był zbyt zimny, zbyt ostrożny. Jego twarz
pasowała do głosu – pusta, surowa.
- Bello! – przeciął pokój w okamgnieniu i położył dłonie na mojej twarzy. – Boli cię?
- Nie, nie…
Przyciągnął mnie do piersi.
– Nie bój się. Będziemy w domu za 16 godzin. Będzie dobrze. Carlisle będzie gotowy, kiedy tam
dotrzemy. Zajmiemy się tym, będziesz zdrowa, będziesz zdrowa.
- ‘Zajmiemy się tym’? Co masz na myśli?
Pochylił się i spojrzał mi w oczy.
– Wydostaniemy tę rzecz, zanim skrzywdzi jakąkolwiek część ciebie. Nie bój się. Nie pozwolę temu cię
skrzywdzić.
- Tej ‘rzeczy’? – wydyszałam.
Nagle odwrócił ode mnie wzrok, patrząc na frontowe drzwi.
– Cholera! Zapomniałem, że dziś oczekujemy Gustavo. Pozbędę się go i zaraz wrócę. – wyskoczył z
pokoju.
Chwyciłam ladę jako wsparcie. Trzęsły mi się kolana.
Edward właśnie nazwał mojego małego kopacza ‘rzeczą’. Powiedział, że Carlisle się go pozbędzie.
- Nie – wyszeptałam.
Wcześniej źle to zrozumiałam. W ogóle nie troszczył się o dziecko. Chciał je skrzywdzić. Piękny obraz w
mojej głowie gwałtownie stał się inny, zmienił w coś ciemnego. Moje śliczne dziecko płacze, moje słabe
ramiona nie są dość silne, by je ochronić…
Co powinnam zrobić? Czy będą w stanie ich przekonać? Co jeśli nie? Czy to wyjaśnia dziwne milczenie
Alice w telefonie? Czy właśnie to widziała? Edward i Carlisle zabijający to blade, doskonałe dziecko
zanim będzie mogło zakosztować życia
___
Ale potem się ładnie i pięknie ułoży..

Alice

Kurczę przeczytałam ^^
Oj tam to nie jest wina Edwarda, on się nie zna na dzieciach xD

Ale chyba Bella jednak urodzi to dziecko coo?
Very Happy

Bella

No urodzi, ale przy porodzie dziecko ją "uszkodzi". no i Edek wstrzyknie jej swój jad Smile

Alice

No weźź! Już wiem za dużo xD Niedługo nie wytrzymam i przeczytam tłumaczenie jakieś ^^

SehnSucht

Niestety ja nie wytrzymałam i przeczytałam całe tłumaczenie.
I mogę powiedzieć, że jest bardzo dużo niespodziewanych zwrotów akcji.
Ale już nic nie powiem.
;]

Alice

Nie mów, nie mów Very Happy

Nie wiem czy wytrzymam ^^
Pewnie i tak w styczniu moja silna wola się skończy i zaczne czytać Very Happy